daha kaç kere bilmem...

yaklaşık üç yıl önce
bir dağa cıkmıştım tüm sevdiklerimle,
hayatta küçük şeylerden doyasıya keyif alarak geçiyordu dakikalar,
...
ve hiçbir mutluluk uzun sürmezdi,
öylede oldu.
yuvarlandım en tepeden,
rüzgarı,topragı,acıyı hissettim.
kanayan yerlerimi sildikçe yeni yaralar açıldı bende.
ağlamadım ama kendime,
vakit yoktu çünkü can pazarında sevdiklerimi kurtarma telaşından..
şimdilerde hiçbirşey eskisi gibi değil,
herşey hasır altı,
acı mı?
oda ne ?
sinir uçlarından hasar aldı hücrelerim,
şimdilerde hissizim...
geçti mi?
-hayır.
ilerde geçer mi?
-umarım.
sadece hayattayım ve etrafımda hayatta kalan bir iki kişi..
geri kalanlar çekip gittiler birer birer...
elim kolum ayağım gönlüm bağlı,çeksem gidememki herkes gibi,..
yinede dayanıyorum,
dayanmalıyımda
nefes almakta olsa sadece yaşam,nefes almalıyım sonuna dek...

yeniden.

Geçmişe dönüp deşmeyeceğim yaralarımı.
Bana acılar değil,taze umutlar lazım bu uzun yolda.
Sadece söyleyeceğim,kendime teşekkür etmek istiyorum birkez daha kararlılıkla yüzleştiği için her bir şeyle.
Bugün günlerden kararlılık...
Bu kez son,sop son inş...
yine görüşelim
hatta hergün görüşelim.
bundan böyle sabahları burda yazacağım.Hergün benden birşeyler okuyabilir isteyen olursa :)
yarın sabaha dek hoşçakal canımın içi...

üzgünüm.

üzgünüm..
beni affetmeni ümit ederek tekrar döndüm sana..
sevgili ben,
birdaha bu kadar değersiz hissettirmeyeceğim seni,.
Şimdilik susuyorum yakında uzun uzun konuşacağım seninle..

tostombuldan merhaba,

merhaba tombul tavşanla tanışmak için can atan herkese :)
***
ben kim miyim?
yolda yürürken adeta koca kaldırıma sığmayıp,omzunuza çarpan biri,ya da otobüste yanınıza oturup koltuğun çoğunu kaplayıp sizi sıkıştıran ve içinizden kendisine homurdandığınız o şişko bayan da olabilirim...
***
siz hiç obez oldunuz mu?
ben oldum,ve alışveriş için kendimi mağazalara attığımda;"üzgünüz size göre bedenimiz yok"sözünü her duyduğumda içim üzüntüyle doldu.ve içine giremediğim kıyafetlere boynu  bükük öylece bakakaldım.
bu konuda oldukça yaralarım var içimde gocunduğum.
ama şikayet etmeye başlarsam üzüntüden kendimi çikolata,kek,börek yerken bulabilirim :) o yüzden yeni ve yine bir başlangıçla bu blogu açıyorum.
uzun zamandır blog dünyasından uzaktım,bu süreçte yazmanın bana adeta bir terapi gibi olacağını düşünüyorum.
***
kısaca kendimden bahsedeyim;
evli,mutlu,iki çocukluyum..
yıllardır iş dünyasının içindeydim,ev kadını,iş kadını,anne ve eştim.şimdilerde ikinci çocugumuzun aileye katılımıyla iş hayatına ara vermiş bulunuyorum.yemek yemeği özellikle ikramlık,(kek,börek,)gruptan yemeği daha bir seviyorum.
***
uzun uzun yazmak yerine bismillah deyip başlayalım,ve ileriye doğru paylaşmaya devam...
***
(kendime)NOT: kolay gelsin,başarılar ;D