bir dağa cıkmıştım tüm sevdiklerimle,
hayatta küçük şeylerden doyasıya keyif alarak geçiyordu dakikalar,
...
ve hiçbir mutluluk uzun sürmezdi,
öylede oldu.
yuvarlandım en tepeden,
rüzgarı,topragı,acıyı hissettim.
kanayan yerlerimi sildikçe yeni yaralar açıldı bende.
ağlamadım ama kendime,
vakit yoktu çünkü can pazarında sevdiklerimi kurtarma telaşından..
şimdilerde hiçbirşey eskisi gibi değil,
herşey hasır altı,
acı mı?
oda ne ?
sinir uçlarından hasar aldı hücrelerim,
şimdilerde hissizim...
geçti mi?
-hayır.
ilerde geçer mi?
-umarım.
sadece hayattayım ve etrafımda hayatta kalan bir iki kişi..
geri kalanlar çekip gittiler birer birer...
elim kolum ayağım gönlüm bağlı,çeksem gidememki herkes gibi,..
yinede dayanıyorum,
dayanmalıyımda
nefes almakta olsa sadece yaşam,nefes almalıyım sonuna dek...
